ముస్లిం నాయకత్వం#2: ఓవైసీ కేస్ స్టడీ!!
==========================
మొదటి భాగం క్లుప్తంగా – ” మనుషుల మధ్య సమానత్వాన్ని ఇస్లాం థియరీలో చెప్పడమే కాకుండా, అడుగడుగునా ఆచరణలోనూ చేసి చూపిస్తుంది. ఎంతపెద్ద తోపుమానవుడైనా, మసీదు బయట బిచ్చం అడుక్కునే వ్యక్తి,మసీదులోపలికి వచ్చి, నమాజులో తన పక్కన నిలబడితే అతనిని ప్రశ్నించడానికి గానీ, పొమ్మని చెప్పడానికి గానీ ఆస్కారమే లేదు. “అల్లా మాత్రమే గొప్పవాడు(అల్లా హు అక్బర్), ఇంకెవరూ గొప్పోల్లు కాదు”, అని ఇద్దరూ కలిసి ఒకేవిధంగా,ఒకేసారి, ఒకే దిక్కుకు తిరిగి నమాజు చేస్తారు. తర్వాత,ఆ తోపుమానవుడు తన కారెక్కి ఇంటికెల్లిపోతాడు. ఆ వ్యక్తి మసీదు బయట తన తువ్వాలునో, కర్చీఫ్ నో పరుచుకుని ‘అల్లా పేరు మీద సహాయం చేయండి ‘ అని అడుగుతూ నిల్చుంటాడు. ఇదంతా ఎగ్జాగ్గరేషనో(పెంచి చెప్పడం), నావల్టీగానో ఇతరులకు అనిపించవచ్చు గానీ, రోజూ నమాజుకు వెళ్ళే ముస్లింలకు మాత్రం ఇది తరచుగా, అతి సహజంగా జరిగే విషయమే. అలాంటి కరడుగట్టిన సమానత్వం నుండీ, ఓ వ్యక్తిని నాయకునిగా ఇతర ముస్లింలు గుర్తించాలంటే, అతను నిష్ఠగా మతాన్ని ఆచరిస్తూనే, ఇహ లోకపు విషయాలలోనూ మంచి పట్టున్న వ్యక్తి అని ముస్లింలు నమ్మాలి. కానీ అలాంటి మతాన్ని నమ్మి ఆచరించే ముస్లిం ని, ముస్లిమేతర సమాజం ‘మంచి వ్యక్తి ‘ గా గుర్తించదు. ముస్లిమేతరుల దృష్టిలో మంచి ముస్లిం అంటే – గెడ్డం, టోపీ ఉండకూడదు. మతాన్ని సీరియస్ గా తీసుకోకూడదు. వీలైతే, అబ్దుల్ కలాం గారిలా అప్పుడప్పుడూ సంస్కృత శ్లోకాలు వల్లెవేస్తూ ఉండాలి.”
Continue reading “ముస్లిం నాయకత్వం#2: ఓవైసీ కేస్ స్టడీ!!”